Er was eens een vrouw, die werkelijk stapelgek was op bruine bonen. Het was het liefste wat ze at, maar helaas, bruine bonen hebben altijd een vervelende bijwerking die bekend is.
Op een dag ontmoette ze een man en werd verliefd op hem. Toen het er op begon te lijken dat ze zouden gaan trouwen, zei ze tegen zichzelf: "Hij is zo'n zachtaardige en lieve man, hij vindt het vast vervelend als ik zo reageer na het eten van bruine bonen". Daarom bracht ze een geweldig offer. Ze besloot nooit meer bruine bonen te eten.
Een paar maanden nadat ze getrouwd waren, was ze op weg van haar werk naar huis. Omdat ze op het platte land woonden,belde ze haar man en vertelde hem dat ze naar huis moest lopen en dat het wel een uurtje kon duren. Haar man antwoordde dat ze rustig aan kon doen en dat hij een verrassing voor haar had.
Onderweg naar huis kwam ze langs het kleine restaurantje 'Gardenia Smult'. Voor het terras stond een bord: Vandaag: Bruine Bonen! Het water liep haar in de mond en het lukte haar niet om gewoon door te lopen. Omdat ze nog een paar kilometer moest lopen, bedacht ze dat ze de vervelende effecten van de bonen er wel uit gelopen zou hebben, als ze thuis zou komen. Daarom ging ze het restaurant binnen en verorberde 3 grote porties bruine bonen.
Daarna knalde ze werkelijk naar huis, maar toen ze thuis kwam, voelde ze dat ze alles weer onder controle had. Haar man stond haar opgewonden op te wachten. "Liefste, ik heb een verrassing bij het diner van vanavond!" Hij bond haar een blinddoek voor en bracht haar naar een stoel bij de eettafel. Net op het moment dat hij haar de blinddoek wilde afnemen ging de telefoon. Hij liet haar beloven om de blinddoek op te houden tot hij terug was en ging naar de zitkamer om de telefoon aan te nemen.
De bruine bonen bleken nu toch nog na te werken en de druk werd al snel ondraaglijk. Terwijl ze haar man in de andere kamer hoorde bellen, besloot ze gebruik te maken van deze kans. Ze ging op een bil zitten en liet er een ontsnappen.Het was niet alleen een verschrikkelijke harde, maar het stonk nu in de kamer naar een tractor die met een lading mest door het riool had gereden.
Op de tast pakte ze een servet en ververste de lucht door om zich heen te wapperen. Toen ging ze op haar andere bil zitten en maakte een serie van drie. De lucht in de kamer deed haar denken aan bloemkool die urenlang had staan koken. Terwijl ze met gespitste oren naar het telefoongesprek in de andere kamer luisterde, ging ze door van de ene bil op de andere, onderwijl de meest verschrikkelijke scheten producerend.
Toen ze haar man afscheid hoorde nemen van degene die hem gebeld had, wapperde ze nog enkele malen stevig met haar servet in het rond. Hierna legde ze het servet op haar schoot en legde haar handen er gevouwen boven op, met een tevreden glimlach om haar lippen. Ze zag er heel onschuldig uit toen haar man terugkwam, die zich verontschuldigde voor het feit dat het zolang geduurd had. Hij vroeg of ze niet stiekem onder de blinddoek had doorgekeken, maar ze verzekerde hem dat ze al die tijd de blinddoek voor haar ogen had laten zitten.
Toen verwijderde haar man de blinddoek.... en....
Rond de tafel stonden 12 gasten met een glas champagne in de hand, terwijl ze riepen:
V e r r a s s i n g ! ! !
Index
